Öyle bir adamı sevdim ki,
Yemyeşil bakardı,
Sayesinde kendimi kaybederdim yeşil gözlerin de.
Güçlüydü elleri.
Belki de en sevdiğim yeriydi bedeninin.
Titrerdim ona yaklaştığımda,
İçim de felaketler kopardı her dokunuşunda...
Öyle bir adamı sevdim ki,
Önüme çıkan karanlıkları aydınlatırdı.
Sayesin de siyahı unutmaya yüz tutmuştu hafızam.
Güçlüydü sözleri.
Beni bir tek o uyandırabilirdi hayatın kötü düşlerinden.
Hiç korkmazdım yanında,
Uzaklaşırdı kötülükler elimi tuttuğunda...
Öyle bir adamı sevdim ki,
O beni öyle sevmedi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder